ΛΕΩΝΙΔΑΣ
Η ζωή του
Ο Λεωνίδας Α’ γεννήθηκε στην Σπάρτη περίπου το 540 π.Χ. και πέθανε το 480 π.Χ. Ανέβηκε στον θρόνο της Σπάρτης το 488 π.Χ. Όπως όλα τα αγόρια στην αρχαία Σπάρτη, έλαβε την στρατιωτική του εκπαίδευση από πολύ μικρή ηλικία και, παρόλο που άνηκε σε βασιλική οικογένεια, των Αγιαδών, δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Είχε παντρευτεί την Γοργώ, η οποία ήταν η κόρη του ετεροθαλούς αδελφού του, του Κλεομένη και μαζί απέκτησαν έναν γιο, τον Πλείσταρχο. Ο Λεωνίδας, πριν λάβει το αξίωμα του στρατηγού, είχε συμμετάσχει σε πολλές εκστρατείες ως απλός στρατιώτης. Ήταν έμπειρος πολεμικά και εξοικειωμένος με τους σχηματισμούς, τις τακτικές μάχης και τον οπλισμό, όπως ακριβώς και οι στρατιώτες του. Έμεινε στην ιστορία, κυρίως, από την μάχη των Θερμοπυλών και για την ανδρεία και για την γενναιότητα που είχε.
Το άγαλμα του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες Ανδριάντας Σπαρτιάτη πολεμιστή του 5ου αι. π.Χ., που από κάποιους ιστορικούς ταυτίζεται με τον Λεωνίδα
Η συνεισφορά του Λεωνίδα και η δράση του στην μάχη των Θερμοπυλών
Ένας χρησμός από το μαντείο των Δελφών έλεγε πως η πόλη της Σπάρτης θα σβηστεί από τον χάρτη ή θα θρηνήσει τον βασιλιά της. Αυτός ο χρησμός όχι μόνο δεν αποθάρρυνε τον Λεωνίδα, αλλά μετά από αυτό ζήτησε να πάει ο ίδιος στις Θερμοπύλες και να αναμετρηθεί με τον Ξέρξη, τον τότε βασιλιά της Περσίας. Το 480 π.Χ. που ξεκίνησε η μάχη στις Θερμοπύλες, ο Λεωνίδας ήταν 60 χρόνων. Πριν τη μάχη, ο Ξέρξης του έστειλε πρεσβεία και ζήτησε στους Έλληνες να παραδώσουν τα όπλα τους. Ο Λεωνίδας του απάντησε «Μολών Λαβέ», δηλαδή ελάτε να τα πάρετε. Η φράση αυτή, με την επιγραμματική λακωνικότητά της, ήταν αντάξια του υψηλού σπαρτιατικού φρονήματος και υπερήφανου ήθους και δικαιολογημένα έμεινε στην ιστορία ως η ενδοξότερη φράση στρατιωτικού ηγέτη. Παρόλο που οι Πέρσες είχαν φτάσει εκεί με υπερ-πολλαπλάσιο στρατό από τους Έλληνες, ο Λεωνίδας, με την ευφυΐα του, κατάφερε να κατατροπώσει ένα πολύ μεγάλο μέρος του Περσικού στρατού. Ο ίδιος είχε αποφασίσει πως η μάχη θα δινόταν στα στενά των Θερμοπυλών, διότι γνώριζε πως ο πολυπληθής Περσικός στρατός δεν θα μπορούσε να περάσει από τα στενά. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να καθυστερήσει με κάποιον τρόπο την εισβολή τους στην Αθήνα και να δώσει αρκετό χρόνο στους Αθηναίους να αμυνθούν και να πάρουν τα κατάλληλα μέτρα για να τους αντιμετωπίσουν. Ο Λεωνίδας αποτέλεσε παράδειγμα και επηρέασε πολλούς στρατηγούς παγκοσμίως.
Το τέλος του Λεωνίδα
Την τρίτη μέρα στο στρατόπεδο, ο Εφιάλτης δωροδοκήθηκε και οδήγησε τους Πέρσες σε ένα στενό πέρασμα που ονομαζόταν «Ανοπαία ατραπός». Από εκεί μπορούσαν να βρεθούν πίσω από τον στρατό των Ελλήνων. Ο Ξέρξης είχε δώσει εντολή στους τοξότες να απασχολήσουν τη φρουρά, έτσι ώστε να καταφέρουν οι «Αθάνατοι» να περάσουν από αυτό το πέρασμα. Μετά από αυτό, οι ελπίδες των Ελλήνων να επιβιώσουν ήταν μηδαμινές. Ο Λεωνίδας το γνώριζε αυτό και διέταξε τους στρατιώτες του να εγκαταλείψουν το πεδίο της μάχης. Οι μόνοι που έμειναν ήταν 300 Σπαρτιάτες και άλλοι 700 Θεσπιείς. Αυτοί που έμειναν εκεί πολέμησαν ηρωικά, όμως ο θάνατός τους δεν άργησε να έρθει. Μαζί με όλους αυτούς άφησε και ο Λεωνίδας την τελευταία του πνοή στις Θερμοπύλες.
Σχολιασμός
Ο Λεωνίδας ήταν και παραμένει μέχρι και σήμερα ένα δείγμα ανδρείας και γενναιότητας προς όλους. Η συμμετοχή του στην μάχη των Θερμοπυλών έπαιξε έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην ανθρώπινη ιστορία και στον παγκόσμιο πολιτισμό. Αν δεν είχε καθυστερήσει την εκστρατεία των Περσών, μπορεί ο σημερινός κόσμος να ήταν πολύ διαφορετικός, κυρίως ως προς τις αντιλήψεις. Ακόμη, η απόφασή του να μείνει στο πεδίο της μάχης ήταν τόσο ηρωική που έχει φτιαχτεί άγαλμα αφιερωμένο σε αυτόν και σε όσους έπεσαν θύματα των βελών των Μηδίων, το οποίο φέρει την εξής επιγραφή: Ὦ ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα, τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι”.
Οι συμμετέχοντες σε αυτήν την εργασία ήταν οι: Ίωνας Αναγνωστόπουλος, Βασίλης Παπαδόπουλος, Νίκος Ιωάννου, Μάξιμος Γεωργάρας
Πηγές: Βικιπαίδεια
